Reisrecensies van de medereizigers, reis
oktober 2017:
De reis
naar India en Nepal valt moeilijk te omschrijven, ook al zou het een lang
verslag zijn, de ervaringen die we daar opgedaan hebben zijn moeilijk neer te
pennen. De ongelooflijke pracht van de natuur, de kleuren van de mensen, de
verschillende aangename en minder aangename geuren... Al je zintuigen worden
geprikkeld.
Tijdens
de reis hebben we de kans gekregen om verschillende facetten waar te nemen van
de twee landen, zo zagen we de cultuur met verschillende tempels in India, de cultuur
van de hoofdstad... Maar ook hoe de mensen op het platteland leven, hoe de
mensen leven in bergdorpjes, verschillende prachtige natuurgebieden waar we
doorreden met de auto en te voet.
Lucia en
Rattan stonden beide in voor de begeleiding van de reis, en regelden alles op
een aangename manier. Het zijn twee landen met enorm veel chaos voor ons
westerlingen, en door hun begeleiding konden we er toch goed aarden. Tijdens de
reis moet je je verwachtingen en plannen leren loslaten, en je leren overgeven
aan het moment en aan het land, wat niet altijd een vanzelfsprekende opgave is.
Hierdoor verliep de communicatie wel eens anders, de manier van communiceren
was niet altijd in overeenstemming met onze (westerse) verwachtingen. Je dient
om te gaan met de armoede van het land, schrijnende toestanden die je
tegenkomt, en de soms vuile omgeving maar tegelijkertijd zie je veel
gastvrijheid, mensen die zich echt gelukkig voelen, hartelijkheid, zeer lekker
eten (!), en een prachtige manier van leven. Het zien van deze kant van de
wereld, prikkelt je en je zal vaker zo'n reizen willen ondernemen.
Ik zou
iedereen aanraden om deze reis aan te vatten, nadien kijk je niet meer op
dezelfde manier naar de wereld en je leven wordt hoe dan ook verrijkt. Wietse
Sarrau
Ik,
Marianne, sluit me hier volledig bij aan. Moest ik de kans hebben om morgen
weer terug te gaan, was mijn valies al klaar. Ik voelde mij ginder heel goed. Vooral op het platteland voelde ik mij
'compleet'. Ik kwam daar helemaal 'thuis'. Een minder fijne herinnering voor
mij was de trekking. Ik had aangegeven dat ik dat niet zou kunnen maar omdat
mijn reisgenoten graag hadden dat ik meeging, ben ik meegegaan maar na een dag
wandelen, voelde ik voor mezelf dat het echt te zwaar werd. Ik kreeg de
mogelijkheid om terug te keren en besliste dit te doen. Er werd een jeep
geregeld die me terugbracht naar het hotel waardoor ik de resterende dagen van
de trekking op mijn manier kon doorbrengen. Voor mij persoonlijk zou het fijn geweest zijn
als er meer tijd geweest was om bij de lokale mensen te vertoeven.
Voor een
eerste reis was dit heel fijn en goed georganiseerd, hopelijk kunnen we ooit
nog een keer mee! Marianne
Pieraerts
De Walter
van ervoor zal ik nooit meer zijn, die van nu heeft een rijke ervaring
meegemaakt waarbij dank aan heel de groep en aan jou Lucia want jij hebt mij
die kans gegeven en ik ben heel blij dat ik ze genomen heb. Het is even zoeken
geweest om weer een evenwicht te vinden door al de opgedane ervaringen die niet
altijd even gemakkelijk waren maar ik zou ze niet hebben willen missen. Walter De bie
De reis
zinderde nog lang na. Het heeft even geduurd vooraleer ik kon voelen wat het me
heeft gebracht. Het heeft me een stukje veranderd en dit in de positieve zin. Ik heb zeer
genoten van de reis, onze groep op zich
en vooral van mijn ’roommate’ Walter, voor mij een heel puur mens . De bezoeken
aan de lokale mensen op het platte land en in de bergen heeft me diep geraakt.
Het contrast tussen hoe zij leven en hoe wij leven is best heavy. Het is
moeilijk om uit het gevoel te blijven van
de ‘rijke’ westerling te zijn en verbinding met hen te maken om wie ze
zijn om dan verwonderd te worden van hoe dicht zij nog bij de natuur leven en
creatief zijn om met weinig best gelukkig te kunnen leven. Het is heerlijk om er
de rust te voelen die in onze maatschappij vaak zoek is. Ik had er graag nog
wat langer willen vertoeven.
Het
bezoek aan de bergtempel en hun zo andere gewoontes binnen hun geloof is tevens
voor ons westerlingen een moment van stilstaan, verwondering en niet kunnen
vatten.
De
trekking in Kapthad was een bijzondere ervaring ook al was het een hele
inspanning en dien je voor de mooiste uitzichten te wachten tot de laatste dag.
Ik heb de Himalaya mogen bewonderen vanuit de verte. Het verlangen is gegroeid
om dit mooie wonder ooit van dichterbij te mogen aanschouwen.
Vragen
die door de reis zijn ontstaan: hoe wil ik nu verder met mijn leven, blijf ik
op dezelfde plek, werk, maak ik volgend jaar nog eens een soortgelijke reis? Ik
wil zeer graag….
Wat ik
zeker meeneem en wil doortrekken in mijn leven is ‘hoe kan ik leven in eenvoud’.
Ivan
Claessens
